Pridio izuzetni odlika „Subatička peščara” se nalazi nuz granicu Srbije s Mađarskom, na području Subatičko- Horgoške piščare.
Ovo područje ima karakter šumo - stepe, sa šumskim kompleksima, većinom antropogenog porikla. Prirodna vridnost je uslovljena karakterom i mozaičnošću staništa, med kojima piščarska, stepska i močvarna, daju osnovni pečat visokom stepenu ekosistemskog biodiverziteta. Najznačajnija su vlažna staništa formirana na podlogi nizijskog treseta u dolini ričice Kireš, koja pripadaje  najugroženijim staništima u Evropi i svitu.

Očuvani fragmenti prirodne vegetacije na području Subatičke piščare dragocina su svidočanstva o biljnom pokrivaču Panonske nizije u prošlosti. Ostaci raznovrsni izvorni biljni zajednica skoro svi osnovni tipova vegetacije karakteristični za Vojvodinu, koji su zastupljeni na relativno ograničenom prostoru s mnoštvom biljni vrsta od posebnog naučnog značaja - specifično su obilužje i prirodna vridnost regiona.
Med očuvanim prirodnim ritkostima, mora se pomenit reliktno šumo-stepska biljka- šafranjika (Bulbocodium versicolor), koja je sinonim za floru Subatičke piščare, s obzirom da je tu njezino jedino nalazište u Vojvodini i Srbiji.

Zahvaljujuć postojanju barski i močvarni ekosistema, ko centra migracije i razmnožavanja, registrovan je veliki broj vodozemaca, dok je specifičnost područja Subatičko-Horgoške piščare uslovila pojavu i karakteristične faune gmizavaca. Vrlo je značajno i prisustvo ritke vrste glodara - slipog kučeta (Spalax leucodon), koja svoj život provodi pod zemljom, u sistemu hodnika, u potragi za hranom - korenjom trava, rizomima i lukovicama. Ova vrsta je još prije samo sto godina bila široko rasprostranjena u Vojvodini, al pritvaranjom izvorni stepa u agrobiocenoze, njezin areal se znatno smanjio.

Od bogatog i brojnog tičijeg svita kojem odgovara prostranstvo i mišavina šume i stepe na piščari, značajne su tice grabljivice. Vrste ko što je bilorepan (Haliaeetus albicilla) su postile velika ritkost, al se pojavljuju na Piščari zahvaljujuć novoformiranom hranilištu. Prostor je dilomično sačuvo izvorne pridione karakteristike, nastale u interakciji čovika i prirode, a na području i njegovom neposridnom okruženju, zadržali su se niki oblici tradicionalnog privriđivanja i života, ko što su pojedinačni salaši, u kojima su, po pravilu, ostala samo staračka domaćinstva. Održivi razvoj bi tribalo da iđe u pravcu ekstenzivnog stočarstva i uvođenja stari rasa.